Tafelen in The Park, Rotterdam

Enkele weken geleden was ik samen met mijn ouders in Rotterdam. Sinds m’n vorige bezoeken heb ik een warme sympathie voor deze bruisende havenstad. Aanleiding van het tripje was een masterclass Structuurjunkie georganiseerd door de bekende Nederlandse blogster Cynthia Schultz. Maar daarover binnenkort meer.

Terwijl ik les volg bij Cynthia bezoeken m’n ouders Huis Sonneveld. Nee, dat heeft niets te maken met Wim Sonneveld. Zijn naamgenoot A.H. Sonneveld was een behoorlijk bemiddelde directeur van een fabriek. In de jaren dertig liet hij een voor die tijd zeer vooruitstrevend huis liet bouwen dat nog steeds bestaat als een soort museum. Ik ben er ondertussen al twee keer geweest en kan het bijzonder aanraden!

Verder doen we in Rotterdam wat de meeste toeristen doen: we klimmen in de Kubuswoningen, kuieren watertandend langs de kraampjes in de Markthal en doen er een binnenterrasje.

Het diner

Zaterdagavond staat er ook een etentje op het programma. Ik was heel benieuwd om Goud, het nieuwe restaurant van chefs Herman den Blijker (onder meer bekend van de HAK-reclames) en Nick De Kousemaeker, te ontdekken. Maar de nieuwe hotspot was volzet. Misschien maar goed ook, want zo heb ik een extra reden om nog eens terug te gaan naar Rotterdam!

En zo kunnen we ook een ander heerllijk restaurant ontdekken: The Park, inspirered by Erik Van Loo.

Het restaurant hoort bij het Bilderberg Parkhotel. Ik verbleef er jaren geleden al eens, in 2007. Sindsdien werd het hotel helemaal vernieuwd. Helaas zijn de vier sterren een beetje buiten de financiële comfortzone en dus boeken we een iets meer bescheiden hotel. Ik vond het eerlijk gezegd een beetje sneu, maar toen ontdekte ik dat het restaurant van Bilderberg Parkhotel wél een haalbare kaart is. De keuze is snel gemaakt en hier is er gelukkig nog plaats.
Wat opzoekingswerk leert me dat The Park onder de culinaire supervisie van twee chefs draait: Richard De Vries en Erik van Loo. De laatste is vooral bekend als chef van het tweesterrenrestaurant Parkheuvel, eveneens in Rotterdam.

The Park is qua prijs het meer toegankelijke broertje, maar toch van hoog niveau. We voelen ons een beetje in een sterrenzaak als we bij aankomst ons aanmelden aan een aparte balie waar ook de jassen weggehangen worden. Het restaurant heeft een afzonderlijke ingang. Je hoeft dus niet door de lobby, maar je proeft toch de vibes van een luxueus hotel.

Aanvankelijk is de chique, gedempte sfeer een tikkeltje intimiderend, maar dat is al snel over dankzij de vriendelijkheid van het personeel; enkele jongere meisjes en een boomlange ober. Hun uitleg is informatief, maar ook bondig, zonder overdadig veel details. Tel daar nog hier en daar een kleine kwinkslag bij en we voelen ons hartelijk ontvangen. Ook de open keuken en de lange hoge tafel zorgen voor een nonchalante toets.

Nog voor we het eten gekozen hebben, verschijnt er een bordje met voor elk drie hapjes op tafel.

Eerder hadden we al beslist om het Bib Gourmand-menu te kiezen. The Park werd vorig jaar bekroond met deze onderscheiding uitgereikt door de inspecteurs van de Michelingids. Voor 37€ kan je kiezen uit drie voor-, drie hoofd- en drie nagerechten.

Eenmaal we onze keuze doorgegeven hebben, blijkt dat er nog een extra aperitiefhapje bij het menu hoort.

Dit elegante bordje bevat een mousse van bloemkool, kokos en kerry met krokante sesam en bloedsinaasappel. Gelukkig vind ik het hapje terug op het Instagramaccount van het restaurant, anders had ik de samenstelling zeker niet zo feilloos kunnen recapituleren:-)

Daarnaast verschijnt er ook nog een mandje met versgebakken brood op tafel met verschillende soorten beleg: hummus en twee soorten boter.

Als voorgerecht kiezen we voor een bonbon van MRIJ rund (een Nederlands ras). De bonbon doet een beetje denken aan een originele variant van carpaccio: het vlees is dungesneden en gevuld met aardappelsalade, pancetta, Parmezaanse kaas. De vinaigrette is op basis van basilicum.

Omdat het niet zo makkelijk was om een mooie foto te nemen met het glazen bord, nog even een professionele foto van het restaurant zelf.

Thuis eet ik weinig vlees, maar op restaurant vind ik het moeilijker weerstaan aan een goed gebakken steak. Ik heb er geen spijt van als ik kies voor de Black Angus Steak, gegrild op de Big Green Egg met bataat, snijboon, koolraap en rode wijn-jus.

Mijn excues aan de chef voor de foto die het gerecht geen eer aan doet (focus compleet verkeerd). Gelukkig ben ik geen fulltime restaurant-recensent:-)

Mijn ouders kiezen naar goede gewoonte voor kaas als afsluiter. Ze krijgen een keurig bordje met een kaasselectie, rozenbottelcompote en rozijnenbrood.

Ik ben ook een kaasliefhebber, maar daarnaast ook dol op karamel dus ga ik voor deze combinatie: gebakken peer met boerenjongens en karamelsaus met krokante wrijfdeeg en vanille-ijs. Een hele mondvol, maar niettemin een heerlijke mondvol! Wrijfdeeg is een techniek waarmee ook de spritsen-koekjes bereid worden. Ik vraag aan de ober wat boerenjongens betekent: het blijken rozijnen ingelegd op brandewijn te zijn. “Typisch Nederlands dingetje”, aldus de man.

Mijn moeder is de enige van ons drie die koffie bestelt, maar gelukkig verschijnen er voor alledrie zoete versnaperingen op tafel.

Voldaan, maar niet overdaan, vragen we de rekening. Ook die blijkt goed gevuld, maar niet overdadig: drie menu’s, een fles wijn, aperitief en spuitwater kosten allemaal samen 170€. Een schappelijke prijs voor een verfijnd diner!