Tijdloze inspiratie

Zal ik je eens een geheim vertellen over werken in de lifestylejournalistiek? Het is een job waarbij nu en dan gedachten opduiken als: Waar heb ik dat al eens gezien? Is dat niet al eerder gedaan? Ja! Hebben wij dat al eens eerder gedaan? Aja, inderdaad… Is het de moeite om het nog eens te doen? Misschien… Hoe kunnen we het nu beter doen? Kunnen we er een andere draai aan geven? Is die andere draai interessant genoeg?

Hoe ouder ik word hoe vaker ik moet denken aan de uitdrukking “Alles komt terug”. Trends, ideeën en producten krijgen een nieuwe, betere verpakking of drijven op nieuwe technieken maar de kern ervan bestaat vaak al decennialang of is zelfs eeuwenoud.

En dat maakt lifestyle zo boeiend. Het is fascinerend om terug te reizen in de tijd en versteld te staan van de ideeën die hun tijd ver vooruit waren en nu nog steeds tijdloos en zelfs modern ogen. Dat gevoel had ik in het Sonneveld Huis in Rotterdam. Ik was er al eens geweest in 2007. Een summier verslag van dat tripje was trouwens één van m’n eerste blogberichten. Acht jaar geleden had ik geen fototoestel mee, maar die lacune maakte ik enkele weken geleden ruimschoots goed bij een tweede bezoekje aan het Sonneveld Huis.

Muziek die in alle kamers beluisterd kan worden, grote raampartijen, een douche met tien sproeikoppen, lichtjes in kasten die aanfloepen als je de deur opent,…: het klinkt als een recent huis, maar toch werd deze woning ruim tachtig jaar geleden gebouwd en ingericht.

Sommige mensen die nog nooit van het Sonneveld Huis gehoord hebben, denken dat het eigendom was van de gelijknamige cabaretier. Niet dus. Het huis is genoemd naar Albertus Sonneveld die het liet bouwen en er samen met z’n vrouw en twee dochters woonde. Albertus was één van de directeuren van de verdwenen fabriek Van Nelle waar onder meer koffie, thee en sigaretten geproduceerd werden. Door z’n werk reisde hij regelmatig naar Amerika om er tabak aan te kopen. Hij verbleef in chique hotels en reisde aan boord van luxueuze schepen. Dat heeft zeker z’n invloed gehad heeft op z’n smaak en voorliefde voor handige snufjes. Als topman van een groot bedrijf had Sonneveld ook een groter budget dan de gemiddelde Rotterdammer. Hij haalde niet van de minste in huis: Architect Leendert van der Vlugt had al de Van Nelle fabriek getekend en zou een paar jaar later ook het Feijenoord stadion uitdenken. Voor Sonneveld ontwierp van der Vlugt niet alleen het huis, maar ook het interieur.

Het Sonneveld Huis is sinds 2001 heringericht als museum. Dat klinkt gortdroog en saai, maar is het allesbehalve. Het interieur is hersteld zoals het er begin jaren dertig uitzag. Een audiobegeleiding, charismatisch ingelezen door Koos Postema, brengt de tijd van toen weer tot leven. Gedetailleerde info over de inrichting wordt aangevuld met verhalen van en door mensen die er gewoond of gewerkt hebben.
Beslist de moeite dus mocht je binnenkort een tripje naar Rotterdam plannen en de 10€ entreegeld zeker waard.

Ook zo’n interessante duik in het verleden, maar helaas iets minder dicht bij de deur is The Riihitie House in Helsinki. Het huis van architect en designer Alvar Aalto stamt uit dezelfde periode als het Sonneveld Huis. Iets donkerder, maar toch heel clever uitgetekend en authentiek in z’n oorspronkelijke vorm hersteld. Eén probleempje: Je moet zoals ik wel erg geïnteresseerd zijn om er de astronomische entreeprijs van 17€ voor over te hebben. Maar kijk, de post die ik er in de Engelstalige dagen van deze blog over schreef is zowaar gratis!