Sla voor singles

Eigenlijk zou ik dit artikel eerst “Creatief met rode biet” noemen. Maar zo’n alliteratie bekt net iets lekkerder. Het gaat over het probleem waar vooral singles of kleine gezinnen wel eens tegenaan lopen in de keuken: verpakkingen met te grote hoeveelheden, producten die te snel bederven of die je bijna verplichten om vijf dagen hetzelfde te eten.

Zo koop ik geen voorgewassen rucola meer. De dag na het openen zijn de groene blaadjes vaak al getransformeerd in een triest, zompig hoopje. Beter zelf de rucola wassen en zwieren en je zit zeker goed voor een dag of drie. Of little gem, die kleine gekropte Romeinse sla die je meestal per 4 verpakt vindt. Blijft ook meerdere dagen fris in de koelkast.

Ik hou van sla met een kruidige ondertoon en zo kwam na lange tijd weer eens veldsla in m’n vizier. Het wassen is wat lastig: er komt vrij veel aarde uit de sla. Droogzwieren moet heel secuur gebeuren. Hoe droger, hoe liever. Maar dan zie je jezelf beloond met een knapperige sla die zeker ook een dag of vijf goed blijft in een afgesloten pot in de koelkast. Tussendoor schud ik de boel nu en dan op en verwijder verlepte blaadjes.

Veldsla heeft een nootachtige smaak: een walnoot erbij is dus een gedroomde combinatie. Of een kastanje. Mijn vader kwam na een wandeling met Simba bij me thuis aan met een zakje eigenhandig geraapte tamme kastanjes. Ik wist niet goed wat ik daarmee aan moest, maar volgens mijn pa is het heel makkelijk: “Kruisje maken in de schil. Een 20-tal minuten bakken in de oven op 220° met de kruisjes naar boven gericht.” Zo gezegd zo gedaan. Ik legde de kastanjes op een velletje bakpapier, dat bespaart gevoelig op afwasellende. Na het bakken ging het pellen relatief eenvoudig met een mesje. Relatief, want het klusje liet hier en daar krasjes achter in m’n vingers. Dat euvel was snel vergeten toen ik aan het eten toe kwam: zó lekker!

Diezelfde week opende ik een pak gekookte bietjes. Ook daar weer hetzelfde probleem: die pakken zijn vrij groot dus wat doe je daar een hele week mee? In dit meeneemslaatje ging een klein bietje, wat gebakken spek en blokjes rode paprika. De ajuintjes komen uit een bokaaltje. Zo van die opgelegde uitjes met kruiden erbij, op “grootmoeders wijze” noemen ze dat meestal. Een leuke afwisseling met verse ajuin. Bieslook en fijngesneden, opgelegde pepertjes zorgen voor extra pit. Deze lunchbox heeft een afzonderlijk compartiment. Ideaal om de sla fris te houden.

Ik had het pakje rode biet in de eerste plaats opengemaakt om een sapje mee te juicen. De sapcentrifuge afwassen is een rotklus, maar de drankjes die eruit komen zijn heerlijk! Mijn favoriet is een combo van appel, gember en rode biet. Een dag of 3 houdbaar in de koelkast. In dit flesje zat oorspronkelijk een kant-en-klaar sapje. Nu is het handig om zelfgedraaide brouwsels mee te nemen naar het werk.

Een sapcentrifuge spuwt er ook heel wat prut uit. Met sommige pulp kun je best nog lekkere dingen maken. Je moet maar eens “How to use juice pulp” googlen.

Hier maakte ik het mezelf gemakkelijk: wat tahin, citroensap en ras-el-hanout erbij. En harissa: een pittige, rode saus uit Noord-Afrika. Het resultaat: een dipsaus die perfect past bij de falafels die nog in de koelkast rondslingerden. En daar is de veldsla weer!

De witte saus  is een namaaksel van Jeroen Meus: Yoghurt (roomkaas gaat ook) opgesmukt met korander, chilipoeder, komijn en geraspte gember. Een drupje sesamolie kan er ook bij, maar dat had ik niet in huis. Wel nog wat room die zorgde voor een meer vloeibare consistentie. De restjes gingen de volgende dag in een klein potje met afzonderlijke compartimenten mee naar ’t werk.

Rode biet is ook heel lekker in flinterdunne schijfjes, carpaccio-style. Ik maakte er een paar jaar geleden al eens een gerechtje mee met feta, ansjovispsta en kappertjes. Dit keer moest ik me afstemmen op deze leftovers: spek, opgelegde ajuintjes en uiteraard de veldsla. Maar ook een nieuwkomer in het verhaal: een dot cottage cheese! Het zoutige van deze verse kaas gaat fantastisch samen met de aardse smaak van rode biet.

Daar kwam ook nog deze miniversie van een “lunch in a jar” van. Wist je dat rode biet en cottage cheese ook heerlijk zijn met tijm? Zeker eens proberen! Geplette roze peperbolletjes pimpten dit mini-feestje tot een mini-festijn.

Je merkt het: die week at ik regelmatig hetzelfde, maar het verveelde eigenlijk nooit echt door nieuwe combinaties te maken. Hier zitten er kleine stukjes brie in de salade; er lagen nog een paar van die verpakte driehoekjes in de koelkast. Het sausje gemaakt met sappulp deed het ook goed op een cracker.

En nu ben ik benieuwd of je ook wel eens dagen van hetzelfde kunt eten, maar dan telkens een beetje anders? Hoe ga jij om met grote verpakkingen die je niet zomaar in de diepvries kunt duwen? Heb je van die trucjes?

Save