Een soep met een zonnig kleurtje en een heerlijke combinatie van zoet, romig en pittig. Deze maïssoep is het perfecte comfortfood voor koude dagen!
Ik zou er zelf nooit op gekomen zijn om van maïskorrels soep te draaien, maar het receptenboekje van m’n Philips SoupMaker wel. De naam van het apparaat dekt niet volledig de lading. Ik kocht het jaren geleden vooral als smoothiemachine. Smoothies zijn er sindsdien nauwelijks mee gemixt (niet zo’n smoothielover hier), maar de soepfunctie bewees al vaker z’n nut. Niet iedereen is overtuigd van het nut van zo’n soepmachine, maar ik vind het wel een handig ding. Tijdens de bereiding heb je er geen omkijken naar: geen risico op aangebrande boter, overkokend water of een in het rond spetterende mixer. Geen nood als je zo geen toestel hebt, het lukt ook perfect om de soep in een kom en met een staafmixer te bereiden.
Deze maïssoep vraagt ook weinig voorbereiding. Zeker als je maïs uit blik gebruikt (al is verse ook mogelijk natuurlijk). Gewoonlijk ben ik niet zo’n voorstander van blikvoer, maar maïs is de handige uitzondering op de regel. De smaak van de soep is fluwelig zoet, maar krijgt een subtiele kick van de sambal oelek of chilipeper.
Basisingrediënten (voor zo’n 4 porties):
- 500 gram maïskorrels uit blik (uitgelekt) (als je verse maïs wilt gebruiken, heb je 6 à 8 kolven nodig)
- 1 ui
- Een theelepel sambal oelek of chilipeper
- 70 ml room
- 630 ml groentebouillon
- Peper en zout
Extraatjes:
- De room kan je ook vervangen door een mix van kokosmelk en gewone melk
- Korianderblaadjes of basilicum
- 2 plakjes spek of reepjes feta in stukjes
Bereiding: Met een soepmaker gooi je alle ingrediënten samen in de kan en laat het ding een minuut of twintig pruttelen.
Voor de versie in de kom:
- Fruit een sjalotje of de ui in wat vetstof.
- Daarna mogen de maïs en de sambal oelek of pepertjes eventjes zweten.
- Voeg de room en de groentebouillon toe en laat twintig minuten koken.
- Mix de soep. Eventueel kan je ze ook nog door een zeef halen als je de velletjes van de maïs kwijt wilt. Het resultaat ziet er mooier uit, maar ik had het gevoel dat ik heel veel moest weggooien op die manier en heb de puree er dan maar weer bijgevoegd. Die “bite” geeft trouwens wat structuur vind ik.
De soep leent zich nu perfect om in te vriezen (er zit continu een voorraadje in m’n diepvries!) en om mee te nemen in je lunchbox. Bij het serveren kan je wat kleur in het bord brengen met een plakje spek (eventjes geroosterd in een droge koekenpan) of feta. Ook wat groene blaadjes zoals koriander of basilicum zijn een extraatje zowel visueel als qua smaak.
Hier zouden m’n darmpjes wel eens van kunnen protesteren vrees ik. Die zijn met name heel gevoelig aan spicy ingrediënten. Toch lijkt het me een fijne combinatie voor wie dit wel goed verteert.
Ik kan me inbeelden dat niet iedereen verzot is op spicy ingrediënten of ze goed verdraagt. Oei, dat zou een probleem zijn voor mij die graag overal pepertjes in kapt:-) Maar met een kleine draai van de pepermolen is de soep ongetwijfeld ook heel lekker!
Dat klopt :-). Soep maak ik overigens heel graag klaar en zeker in de herfst-/wintermaanden. Peper doe ik er automatisch bij. Sommige soepen vind ik zelfs zo voedingsrijk dat het niets méér hoeft voor een volwaardige maaltijd of als het een keertje sneller moet gaan. Fijne gastonomische feestdagen, Isabelle.
Idd, soep is de lekkerste shortcut in de winter:-) Ook aan jou een heel fijne feestperiode gewenst Hilde!