“Waarom is dat nodig? Je bent toch niet dik?”: dat is de reactie die ik de voorbije weken regelmatig kreeg toen ik vertelde dat ik beginnen sporten ben met een personal trainer. Het traject startte bijna drie weken geleden en duurt er acht. Een bmi van 25 à 26 is inderdaad niet dramatisch, maar er mocht wel iets af. Ondertussen zie ik al resultaat op de weegschaal en ik zou liegen als ik zeg dat ik dat onbelangrijk vind. Maar er zijn nog andere redenen waarom ik dit programma volg.
Vijf jaar geleden volgde ik al eens personal training in een ander fitnesscentrum. Het programma was een stuk minder zwaar toen. Er gingen maar een paar kilogram af, maar ik voelde me vooral veel beter in m’n vel. Meer energie, sterkere spieren en ik begon sporten zelfs een tikkeltje leuk te vinden. Een mijlpaal voor een notoire sporthater… Na de trainingsperiode bleef ik fitnessen, maar stilaan begon het te slabakken. Eerst deed ik netjes de aangeleerde krachtoefeningen in mijn eentje. Maar uiteindelijk koos ik alleen nog maar de makkelijkste weg: 30 minuten op de crosstrainer op de laagste weerstand. Als dat vier keer in de maand lukte was het al een succes. Ik probeerde meermaals om Start to Run tot een goed einde te brengen, maar iedere poging strandde halverwege. Meestal gepaard met pijntjes in de knieën en onderrug. De liefde voor sport was weer ver zoek. Ondertussen was er ook nog mijn onfortuinlijke val met een schouderfractuur tot gevolg. Een tijdje geen sport meer én medicijnen was te zien op de weegschaal: Vijf kilogram erbij en mijn bmi klom op tot ruim 27. Nog niet levensbedreigend, maar ik voelde me steeds slechter in m’n vel. Over een langere periode gingen er weer vijf kilo’s af. Het ging beter, maar nog niet optimaal. Als mid-veertiger voel ik aan den lijve dat slechte leefgewoontes strenger bestraft worden dan vroeger: Te weinig slapen, de verkeerde tussendoortjes, niet gezond ontbijten,… De kans dat die vijf kilo (of meer) er met dezelfde leefgewoontes binnen tien jaar terug aan plakken is reëel. Bovendien wil ik iets doen aan mijn “graai- en snaai”-gedrag. Lunch en avondmaal zijn best ok, maar het ontbijt blijft m’n zwakke plek. Tussendoor loopt het al helemaal mis. De hele dag door duik ik in de voorraad- en de koelkast. Ik wil me kortom meer bewust zijn van wat ik de hele dag door eet, minder snakken naar ongezonde tussendoortjes en meer energie hebben.
Dus besliste ik deze zomer om me in te schrijven voor acht weken bootcamp-style sporten met een personal trainer.
Cava noch wijn
Het schema is streng: vier keer per week intensief sporten: een combinatie van spinning, intervaltraining op de loopband en krachttraining. En dan is er ook nog een voedingsschema dat bestaat uit afwisselend een dag op shakes teren en een dag eten volgens bepaalde regels. Met uitzondering van havermout is de voeding op de eetdagen vrij koolhydraatarm. Alcohol is toegestaan in dit systeem, met mate uiteraard. En mits het sterke drank is. Denk aan gin, wodka en rum. Klinkt gek, maar deze dranken hebben weinig koolhydraten. Wijntjes of cava, mijn favorieten, zijn uit den boze.
Ondertussen zijn we bijna drie weken verder. Het sporten is een zware dobber. Het is niet alleen mijn grenzen verleggen, maar er soms dwars doorheen gaan. Toch ondervind ik dat mijn conditie zich al aan het opbouwen is. Ik sport nog altijd niet echt graag. Meestal niet… Maar er zijn wel momenten dat ik het toch een beetje leuk begin te vinden. En het gevoel achteraf geeft altijd de nodige voldoening.
Ook op voedingsvlak is het wennen. Op een familiefeest zondig ik weliswaar met een half dessertbord en twee cava’s. En als de openingsreceptie van de nieuwe evenementhal Radar (in het gebouw waar vroeger de Cherry Moon zat) gepaard gaat met een ongeziene hoeveelheid hapjes laat ik me toch een aantal keer verleiden. Maar laat ons zeggen dat ik voor 90 à 95 procent van de tijd wél in het gareel loop. De foodie in mij gaat wel al snel op zoek naar manieren om de eetdagen zo leuk en lekker mogelijk te maken, zonder af te wijken van de regeltjes. Ik zoek bijvoorbeeld koolhydraatarme recepten (niet zo moeilijk te vinden gezien het succes van het ketodieet en aanverwanten). De havermout, die me al snel begint te vervelen, wordt gepimpt met geraspte pure chocolade (99% van Lindt).
De shakedagen zijn wel op de tanden bijten. De meningen over dergelijke proteïneshakes zijn verdeeld. Ik begrijp waarom, want het is niet zo gemakkelijk om shakes te vinden die goed zijn qua samenstelling. Mijn trainer heeft z’n eigen proteïnepoeder laten samenstellen waardoor ik zeker weet dat het niet vergeven is van de suikers. Het is niet de bedoeling dat ik deze shakes op vaste basis zou blijven drinken nadat mijn personal trainer afgelopen is. Het mag, maar het moet niet. Dat stelt me enigszins gerust. Ik zie het niet zitten om achteraf vast te hangen aan een voedingsschema met specifieke producten. Vooral omdat ik weet dat ik zoiets niet ga volhouden. De shakes smaken best lekker en het gebruiksgemak is een voordeel. Je weet dat je alle voedingsstoffen binnen hebt zonder er echt bij na te moeten denken. Maar de schuimende consistentie is voor mij een struikelblok om ze vaak te drinken. Ze geven een vol gevoel, maar het is vooral opgeklopte lucht. Het grote voordeel van de shakedagen is wel dit: ik mis de zoetigheden en de chips niet, maar wel echt, voedzaam eten. Eten waarop ik kan kauwen. En daar geniet ik dan dubbel van op de dagen dat ik wel vaste voeding eet. Zelfs een kerstomaatje of een stukje komkommer is dan een festijn.
Ik krijg van bepaalde mensen de opmerking dat het voedingsschema streng is. Zeker met de shakedagen. Maar uiteindelijk is het maar tijdelijk. Ik ben zeker niet van plan om nooit geen pasta, crackers of rijst meer te eten! Maar het is ook niet slecht om mijn eetgewoontes eens goed onder de loep te nemen en daarbij mezelf een spreekwoordelijke trap onder de kont te geven. Een wake-upcall zeg maar. Ik leer op een andere manier naar eten kijken, maar ook naar het koken. Goed voor de inspiratie!
In deze periode kook ik minder, maar als ik toch kook moet het extra bewust. Door het drukke sportschema en voedingsvoorschriften is mealpreppen nog belangrijker dan vroeger. Dit is bijvoorbeeld mijn eten van vorige maandag. Ik had nog wat restjes liggen en de diepvries moet dringend leeg. Ik heb dus geen recepten gebruikt, maar alles samen gegooid. Ik moet voor het voedingsschema ook alles afwegen (voor het eerst in mijn leven dat ik dat doe!). Vandaar dat dit letterlijk alles is wat ik die dag gegeten heb. Geen denkwerk meer dus in de loop van de dag, alleen maar bakjes uit de koelkast nemen. Ook eens makkelijk!
Onderaan links te beginnen en dan naar boven:
- Ontbijt: havermout met ongezoete amandelmelk
- 2 voedingssuplementen (in het kader van het sportprogramma)
- Tussendoortje: Groene appel in blokjes (eet gemakkelijker) en besprenkeld met limoensap
- Middagmaal: Roze garnalen, mix van komkommer en tomaat, geroosterde bloemkool, carpaccio van tonijn, Romeinse sla.
- Viertuurtje: Havermout gepimpt met wat koolhydraatarme muesli en geraspte pure chocolade.
- Pittige olijven, gestoomde champignons (in de magnetron), mix van augurkjes en selder, geroosterde bloemkool, Romeinse sla, Italiaanse rauwe ham.
Mijn “bootcamp” duurt nog tot half oktober. Aangezien mijn werk nu op volle toeren draait, worden de komende weken best pittig. Duimen maar voor mezelf:-)
Pingback: 1 toestel-gerecht: Paprika's met bloemkoolrijst uit de oven - The Picnic Guest