Let’s plog Mei

Gelukkig heb ik nooit de ambitie gehad om dagelijks te ploggen. Ik zou zeker de helft van m’n belevenissen vergeten te fotograferen. Een maandelijks ritme ligt me beter. Leuk om de voorbije weken nog eens te overlopen. In mei vertoefde ik heel veel achter mijn bureau of in een montagecel, wat niet meteen spannend kijkvoer oplevert. Wel veel foto’s van eten. Prentjes van “teljoren” hebben zo hun voor- en tegenstanders, maar ik zit dus duidelijk in het pro-kamp.

Wanneer mensen horen dat ik voor een lifestyleprogramma werk, fantaseren sommigen zich daar meteen een aaneenschakeling van goedgevulde goodie bags, champagnefeestjes en gratis etentjes bij. Nou, mocht ik het alleen maar daarvoor doen, dan zou dat een tegenvaller zijn. En van werken zou er waarschijnlijk niet veel in huis komen. Ik hou er niet zo van om buitenmaatse cadeaus te krijgen, omdat het verwachtingen schept waaraan ik toch niet kan voldoen. Maar ik ga er niet om liegen: een attentie zo nu en dan, is wel fijn natuurlijk. Zoals toen we gingen filmen bij Essence cuisine en achteraf een voortreffelijke lunch aangeboden kregen. Essence cuisine is een tijdelijk restaurant in Gent met een plant-based keuken zoals dat heet. Ik had Julie Vandekerchove en haar vriend Simon vorig jaar al eens geïnterviewd voor het ontbijtprogramma op Focus & WTV. Ze volgden allebei een opleiding tot raw food-chef in de VS. Daar kon ik me voordien niets bij voorstellen, maar toen ik hun ontbijtgewoontes zag was ik behoorlijk onder de indruk van de vele lekkernijen die ze uit hun mouw schudden. En dat was nu bij Essence niet anders. Het restaurant sluit op 12 juli de deuren. Misschien komt er een permanent vervolg, maar als ik jou was zou ik er voor de zekerheid één van de komende weken eens reserveren. Trouwens: onze opnames leverden een leuke reportage op (al zeg ik het dan vooral zelf), die een mooi geheel vormde met het interview met yogi Goedele Leyssen in dezelfde aflevering.

Ik was al 10 jaar niet meer op Labadoux geraakt, nochtans ligt het festivalterrein slechts op een paar kilometer van m’n deur. Hoog tijd om daar verandering in te brengen, want Labadoux is een sympathiek festival. Kleinschalig ook, precies zoals ik het graag heb: geen security die je tas ondersteboven keert omdat je misschien een droge koek zou binnensmokkelen, geen lange wachtrijen aan de (vieze) toiletten, geen gedrum aan de drankkramen,… Wel: mannen met ontbloot bovenlijf en opzwepende muziek (Prima Nocta). Jammer van die wazige iPhone-foto hé?

Op 5 mei stonden er alweer culinaire geneugten op de professionele planning. We mochten filmen bij Miss Foodwise. De Vlaamse Regula Ysewijn is een autoriteit als het op de Britse keuken aankomt. Meer zelfs, de Britten zelf zijn behoorlijk onder de indruk van haar blog en nog meer zelfs: ze kwam ook al in het vizier van Jamie Oliver en Heston Blumenthal. Regula is een gepassioneerde dame die geweldig goed kan vertellen. Het leverde een leuke reportage op (sorry, hierna is het gedaan met de zelfstoef; beloofd).

Thuis had ik zin in een copycat-dinner uit mijn favoriete kookboek (Jerusalem van Yotam Ottolenghi en Sami Tamimi). 

Nog een foodprentje van later die week. Salsa is m’n favoriete comfortfood. Ik maak het meestal klaar met mango, maar dit keer probeerde ik het met ananas. Het recept komt uit dit kookboek van de Amerikaanse Jennifer Rubell. Nou ja, recept: gooi ananas, koriander, een heet pepertje, wat citroensap en zout samen en je bent er ongeveer. Het recept schreef ook nog tomaten voor, maar die heb ik achterwege gelaten.

Weet je nog, toen het op zaterdag 10 mei de pleuris regende? Dan komt zo’n sticker van pas. Hij komt uit My Little Box, een Franse cadeaubox waarop ik geabonneerd ben.

Ik ging die dag ook shoppen in de Bioplanet. Met een lichte kater (het gevolg van een vrijdagavond-duik in de cava). Een kater is steeds bevorderlijk voor de goede voornemens, maar iets minder voor de portemonnee.

De zondag werd ingezet met een groene smoothie. Niet half zo lekker als het sapje dat ik bij Essence dronk, maar het kon ermee door. De zaadjes zijn hennepzaadjes. Gekocht in de Bioplanet en sindsdien te vinden op zowat al m’n slaatjes, smoothies en ontbijtgranen.

En ’t was ook moedertjesdag. Aangezien mijn vader in het buitenland was, gingen mijn moeder en ik alleen deze fles te lijf. Voor ik mezelf hier een verkeerd imago aanmeet: ze raakte die dag niet leeg. Het is de rosévariant van de fles die al in de aprilplog de revue passeerde. Deze smaakte me overigens beter dan de witte cava.

Maandagmorgen… Klaar om ergens in Roeselare een bedrijfskoelkast te gaan vullen met een deel van m’n mealprepping.

Ode aan de keukenschaar. Rode pepertjes versnipperen zonder is ondenkbaar.

Ik volg heel veel gezonde accounts op Instagram. Soms komen de foto’s van shakes, afgetrainde spieren en motiverend bedoelde quotes m’n oren uit, maar vaak doe je er ook goede ideetjes op. Zo ik zag deze foto voorbijkomen van een one pan-meal. Het screenshot dat ik ervan nam resulteerde pas twee maanden later in een reële maaltijd. Het recept moest wel een beetje bijgestuurd worden in functie van m’n koelkast. Het resultaat mocht er wel zijn. En allemaal in 1 pan! Rocking!

24 uur later: Ik ben nogal fan van Martha Stewart op wiens site ik de inspiratie vond voor dit gerecht. Het is een restje zalm van gisteren op een bedje van avocado. Afgewerkt met een mix van pepertjes, koriander en lenteui. Simba bekwaamt zich weer in z’n favoriete bezigheid: photobombing.

Ondertussen had ik ook nog een hoop paksoi over, want met dat éénpansgerecht was de bundel nog niet eens halfweg. Dat werd dus drie dagen na mekaar paksoi eten. Toen m’n smaakpapillen één voor één in staking gingen, besloot ik om er “ants on a log” van te maken. Ideaal als variant op selder. Wat zijn “ants on a log”? Deze blogpost geeft het antwoord!

Binnenkort starten hier serieuze en ook wel broodnodige verbouwingswerken. Dit kraakverse boek zet me alvast op weg.

18 mei was een zonnige zondag. Ideaal om mezelf en de hond eens uit te laten.

Velen waren ons voor geweest: de kanaalzone in Ingelmunster na een zonnig weekendje. Blijkbaar zeer lastig om je vuilnis mee naar huis te nemen als de vuilnisbak vol zit…

Ergens halverwege de week. Uitgeblust na een lange werkdag de diepvriezer opengetrokken waarin nog een zelfgemaakte prei- en gehaktschotel huisde. Het zag er allesbehalve verfijnd uit, maar Simba vond het toch reuze interessant.

Typisch single-plaatje: comfort food op de schoot, Sex and the city op tv. Samantha had weer eens ondeugende gedachten. En ja, dat op m’n schouw is een badeend. Lesmateriaal voor Simba, aangezien ik geen bad heb.

 

Een stevig tussendoortje: banaan met pindakaas, rozijntjes, cranberries en een zadenmengeling. Een poster uit Wrap Magazine met daarop grafisch design van Olimpia Zagnoli deed dienst als onderleggertje.

Na z’n uitstapje langs de vuilniszakken van de buren heeft deze vlegel heel lang last gehad van z’n pancreas. Stilaan wordt ie weer z’n oude, uitbundige zelf. Hij kan alweer met m’n schoenen aan de haal gaan. Da’s een goed teken.

Op deze foto is het al 1 juni, maar ik vulde het potje op 31 mei, dus het telt nog. Het is een restantje van een feestje met vrienden volgens het potluck-principe (iedereen brengt iets mee om te knabbelen of te slurpen). Ik wilde geen klassieke mozarellaprikkers met tomaat en basilicum maken, dus stopte ik al de ingrediënten in een mini-confituurpotje mét deksel. Handig als je wilt dat je potluck-bijdrage ongeschonden de autorit overleeft. Het overschotje was een welgekome afwisseling tijdens een werkzondag.