Per ongeluk: krablasagne

De foodie rubriek op mijn blog heette vroeger “Nigella vs the Swedish chef”. Die naam heb ik na een tijdje aangepast omdat ik ‘m te lang vond, maar toch was de benaming perfect van toepassing op m’n keukenavonturen. Het ene moment hang ik de domestic goddess uit en mag het resultaat zelfs meer dan behoorlijk genoemd worden. Maar het andere moment ben ik maar wat Swedish chef-gewijs aan het rommelen. Dan ben ik te moe of te lui om netjes een recept of de basiskooktechnieken te volgen. Mezelf wijsmakend dat ik lekker aan het experimenteren ben. Helaas eindigt het soms met een kwak of drab die voor eten moet doorgaan. Maar op een mooie dag valt er zelfs dan nog iets te redden. Zoals de mislukte krabkoekjes die een tweede kans kregen als Thaise krablasagne.

Op een dag zag ik op tv hoe een Australische kok krabkoekjes maakte. Ik pende snel de simpele bereiding neer en ging niet veel later zelf aan de slag. De bestofte frituurpan uit de kelder slepen, schoonmaken en vullen met verse olie was me net iets te veel moeite. In een gewone pan zou het ook wel lukken. Dacht ik. De balletjes bestonden enkel uit krabvlees, koriander en gember. Zo moeilijk kon dat toch niet zijn? Helaas. M’n overmoed werd bestraft met krab die zielloos ronddreef in de olie. Heel wat anders dan de gebronzeerde balletjes die de Australische chef serveerde.

Daar zat ik dan met een hompje krab waarvoor ik 11€ betaald had. Toen dacht ik aan de lasagnebladen in m’n voorraadkast. De combinatie van die twee verdween in m’n oven. Wat er vervolgens weer uitkwam, kreeg een ereplaatsje in de galerij “miskleunen die goed uitdraaiden”. Een “signature dish” was geboren!

De bereiding is eenvoudig: Als je zoals ik met krab uit blik werkt: eerst laten uitlekken. Je mag natuurlijk ook een levend beest in een pot gooien, maar da’s niets voor mij. Een andere optie is schoongemaakte en gekookte krab kopen in de viswinkel, maar voor een lasagne is blikkrab ook best acceptabel. En sowieso stukken beter dan surimi.

Ok, krab uit blik dus. Terwijl die aan het uitlekken is, kun je lente-ui aanstoven met wat gember en een rood pepertje. Dan de groenten erbij: paprika, in lintjes gesneden wortel, paddenstoelen,… Kortom: alle soorten groenten die passen bij krab en kokosmelk. Over kokosmelk gesproken: die mag het gezelschap vervoegen eens de groenten wat gegaard zijn. Nog eventjes laten uitkoken. Op ’t laatst een karrenvracht koriander erbij (in mijn keuken bestaat er niet zoiets als té veel koriander) en tot slot de krab. Helemaal op het einde, aangezien het krabvlees niet meer gegaard moet worden.

Dan begint het traditionele laagjes bouwen in een ovenschaal: begin met lasagnebladen (het soort dat je niet eerst moet koken). Je eindigt met het krabmengsel. Iedere lasagne heeft natuurlijk een krokant laagje. Op een edel product als krab kan je moeilijk gruyère kaas strooien. Wat geplette nootjes of zaadjes dan maar. Je zou voor sesamzaadjes of cashewnoten kunnen kiezen, maar ik prefereer de Thai Nuts van Blue Elephant: een assortiment nootjes met diverse kruiden. Je vindt de blikjes onder andere in de wereldkeuken-afdeling van Delhaize. Een dikke 4€ betaal je ervoor, maar goed, met die krab zitten we toch al in het betere segment.

Plet de nootjes in een vijzel. Eventueel kan er nog een pittig accentje bij zoals wat gemberpasta of sambal oelek. Strooi een laagje nootjes over de lasagne (of smeer het nootjes-pasta mengsel als je graag prutst). Dat alles mag tien minuten in de oven op 180 graden. Of vijftien, naargelang je oven. Niet te ver weglopen dus! En in de gaten houden, want zwarte nootjes is geen aanrader. Wel een aanrader is de lasagne enkele uren op voorhand maken zodat de smaken zich goed kunnen vermengen en de lasagnebladen al wat kunnen weken.

Dus als je van oosters houdt, kopieer gerust m’n miskleun. Want het moeilijkste en meeste werk aan heel dit gerecht was om het deftig op een foto te krijgen. Wat dus niet honderd procent gelukt is, zelfs niet met een rustiek bord en een plukje platte peterselie. Maar de smaak maakt alles goed!