Vakantie zit er voor mij pas volgende week in. Het strakke plan is om de zolder eens aan te pakken. Geloof het of niet: ik kijk daar naar uit. Declutteren en orde scheppen: een heerlijk klusje als je echt tijd hebt om je er op op te storten. Het zal nodig zijn, op zolder staan nog heel wat spullen die nog steeds niet beneden geraakt zijn na de verbouwingen. Sommige dozen staan er zelfs vrijwel onaangeroerd sinds ik hier kwam wonen. In februari zal dat 8 jaar geleden zijn… Dat wordt dus veel rommel weggooien, maar ook een avontuur vol herontdekkingen en tegen herinneringen aanlopen…
Ondertussen moet er deze week wel nog gewerkt worden. Geen erg, ik hou wel van de dagen tussen kerst en nieuw. Kerstmarkten en shoppingstraten niet meegeteld gaat het openbare leven een versnelling lager: de mailbox knikkebolt een beetje, weinig verkeer en een overschot aan plaats op de bedrijfsparking.
De lunchbox ziet er ook anders dan anders uit. Feestelijker vooral, want het kerstmenu laat letterlijk z’n sporen na. Als hoofdgerecht heb ik hertenkalf geserveerd. Wegens weinig tijd was er slechts één aperitiefhapje van eigen makelij: chips van zoete aardappel met gerookte forelmousse. De virtuele mosterd voor dit recept haalde ik bij Myriam van Hap & Tap. Ga zeker bij haar eens een kijkje nemen: Voor de volledige uitleg en omdat het gerecht er daar veel eleganter uitziet en ook stukken beter in beeld gebracht. Maar lekker was het bij mij zeker. Dus dankjewel Myriam voor de inspiratie!
Ik moest het recept wel downsizen aangezien ik geen voedseldroger heb en evenmin een mandoline. Bij mij waren het dus geen echte chips, maar eerder zo dun mogelijk rondjes. De mousse maak je met 125 gram gerookte forel, 100 gram zure room, peper en zout. Je kan er nog wat extra smaakmakers aan toevoegen: lenteui, gehakte augurk, een half theelepeltje mierikswortelpasta,… Je belegt de schijfjes met de mousse en versiert met dille, eventueel rode peperbolletjes en lompvis- en/of zalmeitjes.
Het potje viseitjes was nog niet leeg, maar bederft wel heel snel. Geen probleem, want ook de forelmousse was nog niet opgebruikt. Dus had ik gisteren een heel rijkelijke spread mee in de lunchbox (bentobox eigenlijk, want het is er eentje met compartimenten). Er kwam onder andere ook tapenade van rode paprika bij, restjes van de kaasplank en (aangekochte) zalmrolletjes.
Ook vandaag doken de zalmeitjes en het laatste restje van de forelmousse nog eens op. Dit keer in een bootje van rauw witloof.
En toen lag er ook nog een stokbrood in tandenbrekende toestand. Er zijn tal van manieren om oud (stok)brood een nieuw leven te geven. Bij mij werd het “Panzanella”: een Toscaanse salade met tomaten. Als je het eens googelt zul je merken dat er nogal wat varianten bestaan. Bij mij ging het als volgt:
- Verwarm de oven voor op 180°
- Snijd de hardste korsten van het stokbrood. Vervolgens mag het brood in blokjes.
- Voorzie het brood van een laagje olijfolie, zout, peper en gedroogde oregano. Leg een velletje bakpapier op een bakplaat. Spreid daarop het stokbrood uit.
- Bak een tiental minuten tot het brood mooi begint te korsten.
- Ondertussen kan je de tomaten snijden. Bij mij waren het kerstomaatjes, maar gewone kunnen natuurlijk ook. Verder kan je helemaal zelf kiezen wat je er nog bij doet: ui, komkommer, olijven, geroosterde paprika,…
- Afwerken kan met een eenvoudige dressing op basis van olijfolie en balsamicoazijn. Én basilicum, dan wordt het pas echt Italiaans!
- Ik heb het brood toegevoegd eens het afgekoeld was. Na een aantal uren was het een beetje zacht, maar toch nog met een krokante toets. Voor mij een perfecte “cuisson” om het zo te zeggen. Als je het brood krokant wilt houden, bewaar je het beter in een afzonderlijk potje.
Een simpel slaatje, maar heerlijk doordat alle smaken mekaar upgraden.
Voilà, en zo hebben de meest prangende restjes van het kerstdiner een goede bestemming gevonden. De rest van deze en volgende week ga ik teren op de diepvries. Die moet eens ontdooid worden, maar is verre van leeg. Het zal dus nog enige creativiteit vragen om er een reeks lekkere dingen uit te toveren. Projectje nummer 2 dus voor de vakantieweek!
Wat er allemaal nog te bereiden valt met restjes. Ik zou het allemaal lusten. Ziet er lekker uit. Weer heel inspirerend. Die dozen met onderverdelingen: ik blijf het leuk en erg praktisch vinden. Moet ik dit jaar mss toch maar eens naar op zoek. Zo’n alternatieve lunch lijkt me heerlijk. En oh ja, dat van dat opruimen, ik heb het net zelf achter de rug. Je loopt idd tegen herinneringen aan, is ook een beetje het hoofd leegmaken ;-).