Dit was 2015

2015, je bent bijna de deur uit. Sta me toe nog snel aan je mouw te trekken. Laten we er even voor zitten en overlopen wat geweest is, want je opvolger staat hier al ongeduldig te trappelen.

Je bracht me eindelijk de langverwachte verbouwingen. Eerlijk, ik wist niet dat verbouwen zo zwaar was. En dan heb ik het niet over het indoor kamperen of het harde labeur op de werkvloer (daar kan ik me niet eens nuttig maken). Nee, ik heb het over budgettaire beslommeringen, proberen bij de les te blijven als vaklui in technische taal praten, keuzestress omdat je moet kiezen tussen twee opties die je niet kan zien, een afvoerputje voor de douche van 300€ of eentje van 600€? En zo zijn er nog tig issues die je niet in een mooi Pinterest-board kan gieten vooraleer je de knoop doorhakt. Maar langzamerhand begint het vorm te krijgen. Het komt goed… Ik heb er vertrouwen in.

Bloggen, het ging een tijdje goed, maar toen liet ik deze blog maandenlang vegeteren in een dorre uithoek van cyberspace. Ondertussen is de draad weer opgepikt. De reden is eenvoudig: ik kom hier graag. The Picnic Guest is mijn testlab, mijn uitlaatklep en het gezellige theehoekje waar ik ongestoord kan leuteren.

Ik ben nog steeds té perfectionistisch, zeker op professioneel vlak. Helaas is dat geen keurig verpakte valse bescheidenheid. Het is niet efficiënt en levert me vaak meer stress op dan strikt genomen nodig. Toch zijn er voordelen: enkel door kritisch te zijn voor jezelf word je beter in je vak. Schrijven, inlezen, productiewerk voor tv: Ik durf te zeggen dat ik er polyvalenter in geworden ben. Geen nood, ik ga niet naast mijn schoenen lopen. Dat is net het leuke aan dit vak: je moet meegroeien en jezelf nu en dan onder de loep nemen.

Cupido kwam langs in 2015. Maar de liefdesgod schreef geen scenario met een happy end. Of wilde hij dat oude Piet Huysentruyt-trucje nog eens bovenhalen? En wat hebben we vandaag geleerd?”. Ik heb meerdere zaken geleerd, vooral over mezelf. Cupido, Amor, Eros of hoe je ook mag heten: Laten we nog geen afspraken maken voor 2016. We zien wel hé. Zoals ze zeggen: spontane feestjes zijn vaak de beste.

Voorraad- en koelkasten puilden in 2015 zoals vanouds uit van de superfoods. Tegelijkertijd kanaliseerde ik stress via slechte eet- en slaapgewoontes. Ik merk dat mijn lichaam me dat steeds minder in dank afneemt. Ik heb dit jaar in mijn dichte omgeving gezien hoe snel gezondheid kan omslaan. Alhoewel het nu weer beter gaat, was het ook voor mezelf een wake-upcall. Meer slapen, daar ben ik de laatste weken al beter in geworden. Noodgedwongen. Nu nog meer rust in mijn hoofd. Hoe klinkt het adagium uit pedagogische boekjes uit de 50s ook alweer? “Rust, reinheid en regelmaat”: de 3 r’en. Dat wordt mijn motto voor 2016.

En nog een boodschap voor jou, beste 2015: ook al zou ik dat volgens mijn identiteitskaart al lang moeten zijn, toch maakte je me een beetje volwassener. Waarvoor dank. Zeg maar aan 2016 dat ie hetzelfde mag doen.