Misschien heeft het te maken met het jaareinde dat in zicht komt: plots had ik weer zin in een fotodagboekje. In blogtermen bekend als ‘plog’. Een culinair geïnspireerd overzicht van grofweg de voorbije twee weken. Tja, wat moet ik anders met die stroom foodfoto’s die ik dag in dag uit neem hé:-)
Er liggen nog kerstomaatjes triest te wezen in de koelkast. Fletse smaak, rubberachtig velletje en te zacht vruchtvlees. Afgeschreven voor een slaatje, maar nog te goed om weg te gooien. Een salsa is dan mijn favoriete oplossing: In kleine stukjes snijden, lenteui, olijfjes en kappertjes erbij. En een nieuw probeersel: rauwe broccolisteel. Een lekker, krokant detail! Nog een beetje limoensap en kruiden om het af te werken. Olijfolie mag, maar hoeft niet. Het kan gerust enkele dagen bewaren in de koelkast. De tomaten verliezen wel vocht, maar de smaak wordt er alleen maar beter op!
De broccolisteel had dus al een bestemming vonden, nu de roosjes van de broccoli nog. Die worden gegaard in een microgolfpot met stoomgaatje (ik ben nog steeds keukenloos wegens verbouwingen). Awel, ik denk niet dat ik ooit nog op een andere manier broccoli of bloemkool zal bereiden. Zoveel meer smaak dan gekookt en je hebt er geen dure stoomoven voor nodig!
De gezonde eetgewoontes worden even on hold gezet, want op de werkvloer duikt er een zoete zonde op. De collega’s van Focus-WTV tellen hun 10.000ste volger op Twitter. Aangezien we met Picstory (productiehuis van Tendens) onder hetzelfde dak zitten, mogen we ook delen in de vreugde én in de waanzinnig lekkere taart.
Mijn favoriete manier om tot rust te komen is foodfoto’s nemen. Wat vooral betekent: fröbelen met onderleggertjes, kommetjes en kleurrijke A4’tjes!
De nieuwe aflevering van Tendens moet nog eens gecheckt worden vooraleer de technicus ze doorstuurt voor uitzending. In deze reportage geeft Claudia tips om borden te dresseren als een pro. Op het bureau ligt Casual Fruit. Dit nieuwe gezonde fruitsnoepje vond ik in de koelafdeling van Delhaize. Niet slecht, wel een beetje een gekke, krokante structuur.
Nog meer “structuur”-problemen. Chaipudding en ik: het wordt wellicht nooit passionele liefde. De smaak is ok, maar mijn smaakpapillen moeten zich eerst een weg banen doorheen de dikke pap met zaadjes. Het uitzicht oogt evenmin geweldig. Ik doe toch nog eens een poging en neem een potje ‘overnight’-chiapudding mee naar ’t werk. De blik van collega’s als ze mij zien lepelen in de grijze massa spreekt boekdelen…
Serieuze mealprepping in de koelkast. Was het maar iedere week zo! Een berg voorgekookte quinoa vormt de basis van het weekmenu.
Dus de dag erop quinoa als ontbijt. Met wat rijstmelk en fruit: simpel, maar lekker.
Quinoa in de lunchbox, samen met prei en champignons. Inspiratiebron was een gerechtje op de site van Albert Heijn: Simpel, maar lekker en makkelijk te bereiden in de magnetron. Oorspronkelijk wordt er risotto gebruikt, maar kokend water over voorgekookte quinoa gieten, gaat nog makkelijker natuurlijk.
Barù: met stip mijn favoriete chocolade. Belgisch, lekker, origineel en prachtige verpakkingen. Niet makkelijk te vinden. Dacht ik. Maar nu hebben ze ook een selectie in Delhaize. Gevaarlijk!
Vorige donderdag startte met een soort bottleneck-morgen. Je weet wel, van die ochtenden waarop je onvoorverwarmd uit de startblokken moet schieten. Deze proteïnereep moet het doen als ontbijt. Ik kocht een tijdje geleden een grote doos om steeds een degelijk alternatief bij de hand te hebben als de tijd voor een deftige maaltijd er bij inschiet. Een echte makkelijkheidsoplossing, want warm loop ik er niet voor. Niet dat ze zo slecht smaken, maar ik heb liever voedsel met enigzins herkenbare ingrediënten.
Donderdagvoormiddag werk ik thuis, onderbroken door verbouwperikelen. Geen tijd om te lunchen, wel om snel een “on the road”- slaatje te bereiden. Met opnieuw quinoa, want ik teer nog steeds op dezelfde voorraad. Én verse zalm, iets waarop ik mezelf nu en dan eens op trakteer.
’s Avonds wordt het een echte restjesmaaltijd, een soort synthese van wat er de voorbije dagen al op het menu stond.
Ik ben een aantal electrozaken aan het afschuimen op zoek naar keukentoestellen. De klepperende rails van mijn vorige (oude) oven in gedachten, is handig in en uitschuiven van roosters een aandachtspuntje. Bij dit model zijn de rails ingewerkt in de wanden, maar ik heb ondertussen beslist om voor telescopische rails te gaan. Zo kun je de roosters helemaal uitschuiven zonder te kantelen.En met pyrolyse: een zelfreinigende oven. Rocking!
In de winkel kom ik ook deze kraan tegen. Prachtig! Probleem: al het kraanwerk is al geselecteerd. En nu twijfel ik om misschien toch nog terug te komen op die keuze. Dus eindig ik met wijze raad aan mezelf (die ik wellicht niet zal opvolgen): kies en stel jezelf daarna niet meer bloot aan verlokkingen die je aan het twijfelen brengen!
0 reacties op “Culi dagboek”