3.15 uur gisterenochtend. Ik schiet wakker in de zetel. Het zullen meteen de laatste uren zijn die ik die dag geslapen heb, maar dat besef ik nog niet. Ik strompel naar m’n bed en probeer de slaap te vatten. Er gebeurt niks. Een uur later lig ik nog steeds klaarwakker én onrustig te woelen. Dan maar weer naar beneden, achter m’n computer: al wat werk verzetten dat vandaag sowieso moet gebeuren. Ook m’n boekhouding krijgt een update. Het zorgt voor een bevredigende rust in m’n hoofd. Maar ondertussen is het 7 uur en schreeuwt de dagtaak om aandacht, want om 8 uur moet ik 25 kilometer verderop staan. Ik strompel weer, dit keer in de richting van de badkamer en vervolgens gaat het, schuifel, schuifel, naar m’n auto. En zo rijd ik in het gezelschap van een knoert van een ochtendhumeur naar m’n werk. De nationale radio’s bieden geen soelaas. Ik ben sowieso al moeilijk te pruimen voor ochtendshows vol gekwetter en zeker vandaag niet. Dan maar afgestemd op FM Gold, een regionale zender gespecialiseerd in oldies. En daar durven al eens, om het maar met een cliché-term uit te drukken, redelijk foute platen tussenzitten. Zoals vandaag. Opeens schalde “Als het gras twee kontjes hoog is. Helahi. Helahop” uit m’n boxen. En toen moest ik lachen… Erger zelfs, ik ben nog beginnen meezingen ook! Het zal ongetwijfeld geen zicht geweest zijn en wellicht ook heel slecht voor m’n “cool”-factor. Maar m’n ochtendhumeur, dat was ik wel kwijt!
0 reacties op “Ochtendhumeur”