Getest: Jackfruit als vleesvervanger

Mmm, lekker: zo’n dampend bord met stoofvlees… Of niet? De blokjes in dit gerecht zien eruit als stoofvlees en hebben ook die draderige structuur maar zijn het niet. Het is… fruit!

 “Er worden steeds meer vleesvervangers voorspeld”, las ik onlangs in een krantenartikel over foodtrends voor 2019. Seitan, quorn, tofu en dergelijke zijn ondertussen al algemeen bekend als vleesvervangers. “Meer en meer duikt ook een andere naam op”, aldus het artikel: Jackfruit. Toeval wil dat er al een tijdje 2 pakjes jackfruit in m’n koelkast lagen. Ik tikte ze op de kop in de biowinkel, maar was er nog niet niet mee aan de slag gegaan. Na wat research kwamen ze onlangs toch op tafel. Maar eerst en vooral wat is jackfruit eigenlijk? 

Wat? Jackfruit is ook bekend als nangka. Het is een uitheemse vrucht die ontstond in India. Het is de grootste boomvrucht ter wereld. De vruchten kunnen tot wel 35kg wegen. Onder andere de vlezige structuur is wat ze zo populair maakt als vleesvervanger. 

Hoe eten: Rijp is de vrucht zoet en ideaal voor desserts. De onrijpe, groene vrucht wordt gebruikt in hartige gerechten. 

Hoe te verkrijgen: In Aziatische winkels kan je de vrucht waarschijnlijk wel vers krijgen. Jackfruit wordt ook in blik verkocht. Het product dat ik uitprobeerde zijn vacuüm verpakte, voorgemarineerde stukjes onrijp jackfruit van het Berlijnse merk Lotao. 

Waar te koop: ik kocht Lotao bij Biovita in Roeselare, maar je vindt het merk ook bij Bioplanet. 

Voedingswaarde: op de site van Lotao lees ik dat de vrucht rijk is aan kalium, vitamine C en A, magnesium, voedingsvezels en antioxidanten. Het eitwitgehalte bedraagt volgens het pakje slechts 2 gram, per 100 gram. Dat is weinig. In vlees zit gewoonlijk 20 tot 30 procent eitwit. Seitan zo’n 24 gram. 

De prijs: 3,99€ voor 200gram. Ter vergelijking: voor echt stoofvlees zou je zo’n 2,5€ betalen voor 200 gram. 

De bereiding: Lotao heeft een aantal gemarineerde smaken in het gamma. Ik probeerde curry en teriyaki. Deze varianten zijn quasi kant-en-klaar: vijf minuten opwarmen in een pan of au bain-marie en je kan eten. Er is ook een natuurvariant. Die moet je tien minuten tot een kwartier marineren in twee eetlepels olijfolie (en eventueel kruiden) en vervolgens bakken. 

De smaakervaring: De blokjes zien er uit als stoofvlees en hebben op het zicht ook dezelfde draderige structuur. Als je er op bijt lijkt die draderige structuur weg te vallen. Om een vergelijking te maken: het lijken dan wel varkenswangen die boterzacht gegaard zijn. Ik voegde nog wat gestoofde groenten toe aan het gerecht en nam het mee in een lunchbox. De volgende dag moest ik het dus opnieuw opwarmen en zo merkte ik het voordeel ten opzichte van vlees: ook bij de tweede keer opwarmen wordt het jackfruit niet taai!

Eindoordeel: Het lage eiwitgehalte maakt het niet de meest ideale vleesvervanger qua voedingswaarde. Maar dit kun je aanvullen met andere eiwitbronnen zoals peulvruchten en noten. Jackfruit neemt heel goed de smaak van de kruiding op en daardoor kan je het perfect naar je hand zetten. Ik miste het vlees totaal niet, maar ik ben dan ook niet de grootste vleeseter. Volgens de site van Lotao zouden mensen bij een blindproeverij denken dat ze een vleesgerecht aan het eten zijn. Ik had niet meteen een die hard vleeseter in de buurt. Maar het zou interessant zijn om het eens te testen!