Mealprep met kikkererwten

M’n week is al half geslaagd als ik op zondag de koelkast kan volstouwen met maaltijden voor de dagen erop. Toch moet ik toegeven dat m’n mealprep een tijdje serieus geslabakt heeft. Onder andere het filmtripje naar Kopenhagen en het werk dat daarop volgde zorgde ervoor dat het wat vierkant draaide in m’n keuken. Maar kijk, mei luidde een nieuw begin in. Sinds kort is ook de koelkast op zondagavond al helemaal voorbereid op de werkweek!

Deze mealprep is van het begin van de maand. Het begon allemaal met een pak droge kikkererwten. Die zijn een stuk goedkoper dan de gebruiksklare. Maar het kost je wel een hoop gedoe om ze eetbaar op tafel te krijgen. Volgens sommigen is de droge variant veel lekkerder dan de voorgekookte. Eerlijk gezegd betwijfel ik of er echt zo een verschil is. Enfin, er stond al maanden een pak droge kikkererwten in m’n kelder en daar wilde ik eens komaf mee maken. Je moet de bolletjes eerst een nacht laten weken en vervolgens ruim een uur koken. En dan komt het…: iedere kikkererwt heeft een velletje dat er ook af moet. Een kwart kilo erwten ging zo één voor één tussen m’n duim en wijsvinger. Geloof me, daarna kon ik eventjes geen kikkererwten meer zien. Gelukkig ging dat snel over, want met die voorraad kon ik meerdere dagen weg. Maar goed dat het zo’n polyvalente peulvrucht is!

Dit slaatje bevat naast de kikkererwten ook olijven, stukjes puntjespaprika en platte, groene bonen. De bonen heb ik snel gestoomd in de magnetron. Het gerecht krijgt een Midden-Oosterse toets met de dressing op basis van olijfolie en granaatappelmelasse. Dit laatste is een dikke siroop die bereid wordt met granaatappelsap.

Ik was er al een tijdje vruchteloos naar op zoek, maar uiteindelijk vond ik het toch in Delhaize, bij de afdeling Wereldkeuken.

Er ging ook nog een theelepeltje sumac bij. Dit is een poeder op basis van de gelijknamige besjes die vermalen worden. Het is wat moeilijker te vinden in de reguliere supermarkten. Je hebt het meeste kans in Turkse of Marokkaanse winkels. Zelf kocht ik een grote voorraad in de Markthal in Rotterdam. Het smaakt een beetje zurig en pittig. Ik spring soms nogal kwistig om met specerijen, dus ging er ook nog een theelepeltje Ras el Hanout bij.

De oven ging ook aan die zondag, want ik had zin in zoete aardappelchips. Zo lekker! Ik moet me altijd inhouden om al niet te helft van de plakjes op te peuzelen vooraleer ze goed en wel uit de oven zijn. Gelukkig had ik er nog voldoende om ze als extraatje te verpakken in een lunchbox. Hier herken je opnieuw de kikkererwten, de zwarte olijven en de bonen. Maar dit keer kwam er nog een restje gerookte zalm bij. De dressing bleef neutraler met olijfolie, limoensap en rode peperbolletjes.

In de oven pruttelde ook dit experiment: geroosterde kikkererwten. Het recept komt van Uit Paulines Keuken. Er zit een kleurverschil in de bolletjes omdat de test in twee fases verliep. Voor de donkerste lading heb ik meer olijfolie gebruikt, omdat de eerste test ietsje te flets en te droog was. Het leuke is dat je kan experimenteren met je favoriete specerijen. Zo gebruikte ik gerookt paprikapoeder, waardoor de kikkererwten nog iets meer weg hebben van een klassiek borrelnootje. Ze blijven zeker een week goed in een afgesloten glazen bokaal.

Ik heb ook graag wat rauwe groentjes bij de hand als gezond tussendoortjes. Dit is een mengeling van selderstaafjes, peultjes en rauwe paprika. De peultjes stoom ik soms een aantal minuten in de magnetron, maar ook rauw zijn ze lekker.

Er lag nog bieslook en peterselie in de koelkast. Samen met een potje Philadelphia opgeklopt natuur en wat citroensap, werd dat een heerlijk dipsausje.

Als ik sausjes uit een potje koop, heb ik vaak de neiging ze te pimpen. Dit is tapenade van artisjok uit een bokaaltje. De smaak kreeg iets meer diepgang met olijfolie, verse basilicum en gedroogde Provençaalse kruiden.

En dan m’n ontbijt: De belangrijkste maaltijd van de dag is ook m’n culinaire achilleshiel. Om te vermijden dat ik al van ’s morgens vroeg in de fout ga, helpt het als er alvast wat porties klaar staan. Deze potjes kan ik ook gemakkelijk meenemen naar m’n werk. Momenteel ben ik volop aan het experimenteren met ontbijtcrumble. Crumble is eigenlijk een dessert op basis van kruimeldeeg en gebakken fruit. Maar als je de ingrediënten aanpast kan je het ook perfect als ontbijt eten. De basis is dan havermout. Het voordeel van een crumble is dat je er restjes fruit in kwijt kunt. In dit geval waren dit appelen en een kiwi die al wat zacht begonnen te worden. Het recept is een allegaartje van diverse recepturen die ik moest aanpassen omdat ik niet alle ingrediënten in huis had.

Op het einde van de week moest ik voor het werk naar Brussel. In de wagen nam ik dit mee: een dipsausje van tahin, yoghurt en wat kruiden. En onderaan rauwe paprika. Die heb ik wel pas de avond ervoor gesneden, want paprika wordt snel zacht.

Het was trouwens een persconferentie van Club Med. Naar het schijnt zijn hun resorts een walhalla voor lekkerbekken. Af te leiden aan de heerlijke hapjes die ze serveerden na het officiële moment, ben ik bijzonder geneigd dit te geloven:-)

Doet me er trouwens aan denken dat het seizoen van de verse erwtjes niet zo heel lang meer duurt. En ik heb er nog geen gekocht…! Dat wordt iets voor de volgende mealprep!