De blogwereld lijkt dit jaar in een serieuze transitie. Bloggers doeken hun webplekje op en kiezen voor Instagram- of Youtube-only. Of ze veranderen de opzet van de blog. En Snapchat lijkt onvermijdelijk als je tegenwoordig nog een beetje mee wilt zijn. Tijd om eens terug te kijken op mijn eigen ervaringen met bloggen.
Bloggen en ik: we go way back. Begin deze eeuw had ik twee pagina’s op MSN Groups, een soort blogdienst avant la lettre waar je je interesses kon delen. Allerlei fora tierden welig, maar wie daar onvoldoende z’n ei kwijt kon, startte een blog. Of een weblog zoals dat toen nog heette. Rond 2004 beleefde dat vrij nieuwe fenomeen z’n eerste hypemoment. Een blog was toen nog echt een online dagboek. Meestal anoniem. Aan personal branding deden we niet, of nauwelijks. Mensen ventileerden ongebreideld hun muizenissen, depressies, professionele ergernissen op het werk, ruzies met schoonzussen en gepeperde meningen. Het leven zoals het is, ongecensureerd en ongepolijst. Ik vond het prachtig.
In mei van 2004 kon ik het niet niet meer laten en startte zelf een weblog op blogspot: Mediafilosofietjes. Nickname “Madie”, een anagram van media. Anoniem en zelfs meer dan dat: ik vertelde het aan niemand. Niet dat ik zo’n rare hersenspinsels schreef. Maar het was voor het eerst dat ik als mezelf naar buiten kwam en niet in naam van een opdrachtgever. Ik wilde het eerst even uittesten. Toch schreef ik niet zomaar om het even wat. Anoniem en internet: het zijn twee termen die niet samengaan in in één zin. Ook al staat je naam er niet onder, een identiteit is sneller uitgevogeld dan je verwacht. Ik dacht echt na over alles wat ik schreef en deelde in die tijd zelfs politieke meningen. Iets wat ik nu nooit meer zou doen. Daarvoor zit m’n met de jaren steeds groeiende genuanceerdheid in de weg.
Bloggen kost veel tijd: het was een open deur die ik rond november van 2004 voor het eerst intrapte. Ik verdween van de blogradar en verloor de inloggegevens van m’n blog. Maar de blog zelf is er nog steeds. Online gaat niets verloren.
In 2007 kwam er een nieuwe blog, eerst onder een andere naam, vanaf 2010 als The Picnic Guest. De richting was nu meer lifestyle, vanaf die tijd booming business in blogland. Jarenlang rommelde ik maar wat aan. Ik was nooit consistent genoeg om de online wereld te veroveren. Eerst in het Nederlands, dan weer in het Engels, een tijdje zelfs tweetalig. Tot ik besliste om dichter bij mezelf te blijven. Een cliché, maar het werkt. Ik kan me beter uitdrukken in het Nederlands, begrijp meer de finesses van de taal. En waarom verzuipen in een mondiale oceaan van concurrentie? Proberen in de eigen taal opgemerkt te worden is al moeilijk genoeg.
Zelf ben ik bijlange geen online influencer, maar ik volg de blogwereld al heel lang van nabij. Een fascinerend fenomeen. Bloggers hebben voor een omwenteling gezorgd. Zeker in de lifestylejournalistiek.
Foto: Georgia de Lotz via Unsplash
Hoeveel meisjes dromen er niet van om mode- of beautyjournaliste te worden? Het leek enkel weggelegd voor enkele happy few. Maar dankzij een blog kan iedereen z’n eigen magazine opstarten. Ergens blijven altijd de klassieke wetten gelden. Dat is helaas een beetje inherent aan de mode en beautywereld. Wie (volgens de commerciële criteria) mooi is en goed op foto ‘pakt’, heeft een streepje voor. Toch kunnen zij die net niet aan die regeltjes voldoen een eigen forum creëren in plaats van te moeten wachten om misschien in dat van iemand anders opgenomen te worden.
Blogs startten als een veredeld dagboekje, maar groeiden uit tot een serieuze business en te duchten concurrent voor de oude media. Hoe moet het nu verder?
Professionalisering: Tekst en beeld zijn beter verzorgd nu dan in de beginjaren van blogs. Kwalitatieve foto- en videoapparatuur is een stuk toegankelijker dan vroeger. Zelfs een hobbyblogger pent niet zomaar spontane dagboekteksten meer, maar plant de posts en zorgt dat ze binnen het concept van de blog passen. Die professionalisering blijft zich verderzetten. Steeds meer bloggers zullen geld verdienen met hun blog of zullen dat proberen. Een democratisch idee. Iedereen kan z’n eigen medium uit de grond stampen. Maar: Kijk uit voor verschraling. Soms heb ik het gevoel dat ik overal op hetzelfde soort acties, campagnes, wedstrijden, foto’s, enz…. stoot. Of hetzelfde soort tips die ik al op tig andere sites gelezen heb. Nee, je kan het warm water natuurlijk geen 36 keer heruitvinden. Zelfs als fulltime blogger is het niet evident om iedere dag met verfrissende, kwalitatieve content voor de dag te komen. Dus is het misschien nodig om de kwantiteit wat lager te leggen. De kwaliteit zal er alleen maar wel bij varen. De Nederlandse blogster Serena van Beautylab kaartte dit een tijdje geleden treffend aan toen ze besliste om van 2 naar 1 blogposts over te schakelen.
Persoonlijk: Ook de grote blogs met meerdere redacteurs in dienst, draaien vaak rond de persoonlijkheid van 1 iemand. Denk maar aan Lauren Conrad, Chiara Ferragni of zelfs blogger avant la lettre Martha Stewart. Met je persoonlijkheid onderscheid je je sowieso van de rest. Maak daar gebruik van. Als kleine garnaal kan je jezelf nog meer in de verf zetten, nog meer zelfs dan een Chiara of Lauren. Ik snap bijvoorbeeld niet waarom een blogger in de derde persoon enkelvoud over zichzelf spreekt op de about-pagina. Schrijf vanuit jezelf, da’s veel persoonlijker en meer herkenbaar.
Een blog met een persoonlijk tintje betekent niet dat je al je vuile en schone te grabbel moet gooien. Hier vind je een interessante post van Laura van Blogaholic die met hetzelfde evenwicht worstelt. Heel haar blog staat trouwens vol super interessante tips voor bloggers. Klassieke media hebben die persoonlijke troef niet, maar toch zie je dat ook zij steeds meer die kaart trekken. Journalisten groeiden uit van veelal anonieme nieuwsleveranciers tot nauwkeurig uitgetekende personalities. Een medium dat dit zeer goed begrepen heeft is het Nederlandse online platform Amayzine. Bij de opstart hadden ze kunnen kiezen voor een zoveelste algemene lifestylesite, maar in plaats daarvan zetten ze duidelijk uitgetekende persoonlijkheden op de voorgrond. Redactrices, of editors zoals zij ze noemen, die ook al eens een mening durven verkondigen, een minder momentje wereldkundig maken of tegen een heilig huisje schoppen.
Commercialisering: een beginnende blogger is in de wolken met een uitnodiging voor een hip feestje of een goodie bag met een sjaaltje, een lipstick en wat folders. Maar daarmee betaal je de huur niet. De evolutie naar verdienmodellen voor blogs was dus logisch. Maar makkelijk is het niet. Naast de lezer komt er nog een partij bij die ook tevreden moet zijn. Gesponsorde content schrijven is een stuk moeilijker dan een redactionele tekst. Neem het aan van iemand die al jaren dat soort teksten schrijft. Er zijn bloggers die ik heel graag lees dankzij hun puntige schrijfstijl. Tot ze een commerciële tekst publiceren die volgestopt zit met platgetreden clichés. Een kijker of lezer is per definitie al kritischer wanneer ie weet dat er geld of een product over de toonbank schuift. Toch ben ik ervan overtuigd dat de meeste mensen geen problemen hebben met commerciële boodschappen, zolang ze goed gebracht worden. Of je nu een blogger bent die een overeenkomst sluit met een bedrijf of een bedrijf dat de klant probeert te bereiken via een blog, hetzelfde criterium geldt: speel in op wat de lezer wil. Hij wil iets wat zijn leven leuker en gemakkelijker maakt. Een goed voorbeeld daarvan is deze gesponsorde post. De beste gesponsorde posts zijn die waarvan je het aanvankelijk niet eens door hebt dat ze betaald zijn. En ook hier weer: een persoonlijke toets is nooit slecht.
Video wordt steeds belangrijker. Youtubers zijn al big en happening. En Facebook wil ons meer en meer in de richting van video duwen. Toch zal tekst niet helemaal verdreven worden. Ok, een filmpje kun je laten afspelen en ondertussen je make-up aanbrengen, de vaat doen of aardappelen schillen. Vooral als het van die typische kletsvideo’s zijn. Maar soms gaat het sneller om de samenvatting te lezen in plaats van een filmpje uit te kijken. Dus mijn tip als je je geroepen voelt om meer en meer video te maken: zorg dat er een goede ondersteunende tekst bij staat. Zeker bij recepten of andere tips.
Ben je zelf een blogger of iemand die graag blogs leest? Of ben je daar om één of andere reden mee gestopt? Hoe is de blogwereld volgens jou geëvolueerd?
Pingback: Blogboost najaarschallenge: 10 energiegevers - Picnic Pleasures