Een geslaagd recept, een opdracht die me bijgebleven is of gewoon een leuk plaatje,.. Kleine hoogtepunten, een minder dagje,… Op zondagavond overloop ik de week nog eens en zet de foto’s op een rijtje.
Komen Eten zette deze week 4 Italo-Belgen rond de tafel, waaronder Adriano: Een extraverte Genkenaar met 2 Sardische ouders. Aangezien mijn roots voor de helft op het eiland liggen, werd deze aflevering met extra interesse gevolgd in mijn familie. De Sardische keuken lijkt uiteraard sterk op de Italiaanse, maar heeft z’n specialiteiten. Saedas at ik al regelmatig tijdens familiebezoekjes. Het antipasto-bord van Adriano had ik ook wel willen proeven, onder andere de pikante Sardische salami en de perfect gegrilde aubergines. In Sardinië eten ze ook nog zoiets als casu marzu, maar laat we het daar vooral niet verder over hebben.
De passage van Adriano in Komen Eten inspireerde me om dat pak fregola sarda eindelijk weer eens boven te halen. Fregola sarda is een soort Sardische pasta die je kan bereiden als risotto. Hier combineerde ik het met champignons en garnalen. Venusschelpen zou nog authentieker zijn, maar die had ik niet meteen in de buurt. Wel strooide ik voor het serveren nog wat geraspte botarga over de borden. Ook botarga is een Sardische specialiteit. Het is de gedroogde kuit van harder of tonijn. De smaak is vrij intens, zuinig zijn is dus het motto. Helaas zijn zowel botarga als fregola sarda moeilijk te vinden in Vlaanderen, op enkele speciaalzaken na dan.
Fast forward naar de zondag. Ik woon in Ingelmunster. Bekend van Big Brother Betty, Kasteelbier en een kasteel met prachtig park. Enkel het laatste kan me echt bekoren, helaas is het park al jaren gesloten. De privé-eigenaar lijkt ook niet meteen van plan om het terug te openen voor het publiek. Naar aanleiding van de dag van de natuur maakte hij een uitzondering. Ideaal om hond en mezelf te trakteren op wat frisse lucht.
Zondag sloot Stromae de week af. Ik ben niet zo’n hevige fan dat ik al z’n nummers uit het hoofd ken. Maar een onderhoudend concert geven kan de Brusselaar in ieder geval. M’n telefoon gaf het nog vóór het concert op. Geen sfeerfoto’s dus. Het bleef bij dit wazige plaatje van de man met het grappige knotje. Very on trend naar het schijnt.
Pingback: Lunchboxinspo | The Picnic Guest