Hondse handleiding

Op 2 januari dit jaar kwam hij in mijn huis en leven: De zwarte komeet, het ongeleid projectiel, de leeuw,… Officiële roepnaam: Simba. Niet het soort naam dat ik zelf zou kiezen voor een hond. Maar ik dacht dat we beiden al genoeg aanpassingsproblemen zouden hebben, dus nam ik vrede met de naam die z’n eerste baasjes voor hem gekozen hadden. Een goede beslissing…

Die eerste baasjes zijn nog steeds nobele onbekenden. Volgens het asiel is het een gezin met vijf kinderen tussen 2 en 12 jaar. Reden van afstand: geen tijd meer. Dat ze inderdaad geen tijd hadden om deze brok dynamiet wat basisopvoeding bij te brengen zou ik vrij snel ondervinden.

Ik had voordien al twee honden gehad, waarvan 1 zelfs ruim 15 jaar. Genoeg ervaring dacht ik om de kloeke kruising van een Golden Retriever en een Berner Sennen aan te kunnen. Maar dit was m’n eerste asielhond en niet van de gemakkelijkste.

De eerste maanden waren gevuld met medische problemen. Om te beginnen de castratie die gebeurde in het asiel en tot een lelijke wonde leidde. Daardoor werd de kop van Simba, al niet van de kleinste, gedurende de eerste twee weken nog eens uitgebreid met een plastic kap. Correctie: “kappen”, want hij vernielde er twee en de derde hing de laatste dagen enkel nog met tape aaneen.

Vervolgens was er een passage langs de vuilniszakken van de buren die leidde tot ernstige pancreasproblemen. En dan heb ik het nog niet gehad over z’n gedrag: de vernielzucht en de dominantie. Wild om zich heen springend bezorgde hij me meerdere joekels van blauwe plekken. Lag ik in de zetel tv te kijken, dan wilde steevast 38kg hond bovenop me komen zitten.

De situatie werd op zeker moment zo onhoudbaar dat ik besliste om een hondentrainer in te schakelen. Groepstraining was geen optie aangezien Simba zeer dominant was naar andere honden toe. Ik zag mezelf al stuiteren op zo’n plein… Gelukkig vond ik een trainer die voor een redelijke prijs privé trainingen geeft als voorbereiding op groepslessen.

Ondertussen zijn de grootste problemen achter de rug. Binnenkort mogen we de privé lessen zelfs inruilen voor een groep. Dat wordt even spannend, want Simba is nog steeds een echte macho. Maar tegelijkertijd is het ook een aanhankelijke lieverd die snel aanleert. De lessen hebben het voor mij nog maar eens in de verf gezet: de meeste gedragsproblemen bij een hond liggen niet aan het dier, maar aan het baasje. Hoezeer hij of zij ook van goede wil is. Ik ben allesbehalve een hondenspecialist, en zelfs de specialisten zijn het onderling vaak grondig oneens. Maar op basis van mijn ervaringsdeskundigheid toch enkele tips voor wie pas een hond in huis heeft of dat van plan is:

Geef goede voeding: Goede voeding is duur, maar biedt toch heel wat voordelen: Je kan het correct proportioneren. Je weet precies dat je hond alle voedingsstoffen binnen heeft die hij nodig heeft. Je kan perfect z’n gewicht onder controle houden. Sommige korrels zijn zelfs zo ontwikkeld dat ze extra bevorderlijk zijn voor de tanden. De vacht gaat mooi blinken. En last but not least, sorry voor het minder fraaie detail: het resultaat dat je achteraf in je tuin vindt, ziet er nog altijd niet smakelijk uit, maar het laat zich toch iets makkelijker opruimen dan de overblijfselen van snertvoeding.

Geef niets van tafel: Tracht een strikte scheiding te maken tussen jouw lekkers en dat van je viervoeter. Zo vermijd je dat je lieverd lustig z’n warme adem over je bord blaast terwijl je smakelijk probeert te eten. Het probleem met “menselijk” eten is bovendien: Je hebt veel minder controle over de voedingsstoffen die je hond binnen krijgt. Dat kan leiden tot gewichtsproblemen, maar ook andere medische zorgen. Een hond die gewoonlijk enkel korrels eet en plots een bordje vettig vlees met jus en patatjes voorgeschoteld krijgt, zal het met smaak opeten. Maar het risico bestaat dat z’n pancreas heftig gaat protesteren.

Leer een eetroutine aan: mijn hond is zeker, nog, geen toonbeeld van goedgemanierdheid. Toch is er 1 ding waarop ik sinds het begin op hamer en dat zijn “tafelmanieren”. Eerst netjes gaan zitten en dan wachten op het commando “Pak het”. Zeer makkelijk aan te leren (voor eten doet een hond zowat alles) en handig om te vermijden dat enkele van je vingers mee tussen enthousiaste tanden verdwijnen.

(voor asiel- en andere honden met een tweede leven): Behou z’n naam: Ok, je kan wel een nieuwe naam aanleren, maar dat vraagt tijd en geduld. Tijd en energie die je misschien liever spendeert aan een goede band kweken met je hond.

Verwacht geen liefde op het eerste gezicht: Een hond kiezen moet uiteraard een weloverwogen beslissing zijn. Maar verwacht ook niet te veel van liefde op het eerste gezicht. Ook voor een hond is een nieuwe thuis een serieuze omwenteling. Misschien duiken er gedragsproblemen op die je niet had zien aankomen. Heb geduld. Ik ben ervan overtuigd dat de meeste problemen opgelost kunnen geraken.

Omgaan met slecht gedrag: er zijn twee manieren om om te gaan met slecht gedrag. Ten eerste: negeren. Da’s natuurlijk geen optie als je lieverd op het punt staat je favoriete plaid te verscheuren. Tweede mogelijkheid: straffen. Over hoe je moet straffen lopen de meningen sterk uiteen. Sommige vinden een kleine tik op de neus best ok. Bij m’n eerste hond vond men in de hondenschool zelfs dat dat best kon. Maar dat is ondertussen 25 jaar geleden en het staat nu zowat gelijk aan mishandeling (lees er maar eens hondenfora op na). Maar het helpt ook geen fluit. Integendeel, een hond raakt er nog meer door opgehitst. Wat wel enorm helpt is het trucje dat ik leerde van de hondentrainer. Je hebt iets nodig dat flink kan rammelen: Een stukje ketting bijvoorbeeld. Of een leeg mini-blikje van frisdrank dat je vult met steentjes en goed dichtplakt. Wanneer je hond iets fout doet, gooi je de ketting of het blikje rakelings langs hem heen zodat ie goed schrikt. De truc is om het zo te doen dat hij niet ziet dat het voorwerp van jou afkomstig is. Na een tijdje associeert je viervoeter bepaalde handelingen met een negatief geluid en zal hij het stelselmatig afleren. Simba komt bijvoorbeeld graag in de verleiding om m’n sletsen te pikken of met z’n kop in m’n handtas te duiken en er een pakje zakdoeken uit te vissen. De kwajongensstreken zitten er nog een beetje in, maar ondertussen moet hij nog maar het gevreesde blikje horen rammelen of in z’n gezichtsveld zien verschijnen, of het verboden voorwerp valt al achteloos uit z’n muil.

Ga wandelen:  Om het met de woorden van Cesar Milan te zeggen:  Exercise, discipline and affection… In die volgorde. Volgens Cesar zou je een uur per dag moeten wandelen. Ik geraak daar lang niet altijd aan. Maar alles is beter dan niets. Veel gedragsproblemen hebben te maken met verveling en dus gebrek aan aandacht.

Geef duidelijke commando’s: Gezellig (eenzijdig) chitchatten met honden kan leuk zijn en ze bekijken je soms alsof ze je begrijpen. Maar bij echte commando’s beperk je je woordenstroom best. Een hond heeft geen behoefte aan volzinnen. Gewoon simpel: “zit”, “recht”, “liggen”,… En vooral: spreek af met alle leden van het gezin dat iedereen dezelfde commando’s gebruikt.

En tot slot: Neem er vrede mee dat er wellicht één en ander in je interieur of tuin zal sneuvelen. Tenzij je toevallig dé modelhond van de eeuw in huis hebt gehaald, maar die kans is klein. Om maar enkele van Simba’s meest memorabele vernielingen op te lijsten: een gloednieuwe tube Dermalogica-dagcrème, een al even gloednieuw ergonomisch hondenkussen (waardoor m’n tuin in een sneeuwlandschap omgetoverd werd) en een exemplaartje uit m’n verzameling stationsromannetjes. Het meest memorabele gebeurde toen ik op reis was: het kunstgebit dat de doggy- en homesitter (tevens m’n vader) ’s nachts op de vensterbank gelegd had, was er ’s ochtends niet meer. Gelukkig kwam het er via de natuurlijk weg en zonder probleem weer uit. De tandarts had het al eerder meegemaakt trouwens…

Save