Squats & zo (w40)

Week 40 startte met de naweeën van een iets te leuke zondagavond. Gelukkig werden er de morning after geen indrukwekkende prestaties van me verwacht, toch niet vóór de middag. Tenzij een klein tekstje schrijven en m’n auto voor onderhoud binnenbrengen in de garage. Die garage ligt vlakbij een shoppingcenter, waar ik een uurtje ging rond suffen. In één van de nieuwste vestigingen van Essenza swingden m’n goede voornemens de pan uit, met als resultaat een behoorlijke buit gezond lekkers. Onder meer deze crackers. Blijkbaar heeft dieetgoeroe Atkins postuum een compleet gamma producten met z’n naam erop.

Na de langzame start werd het toch nog een week van strakke deadlines, veel bureauwerk en te veel gegraai in snoepdozen. Nochtans begon het goed hoor…

Het sportief programma werd gelukkig wel goed afgewerkt met 2 uur personal training en 1 uur BBB. Ik weet nu ook wat squats precies zijn, hoe je ze moet uitvoeren en hoe verdomd pijn ze doen. Nee, daar bestaan geen foto’s van. Maar deze cartoon vat het wel goed samen:

Dit is zo’n geweldig luisterboek! Pauline Cornelisse was met haar gevatte taalgrapjes de reden dat ik de voorbije weken vaak luidop (en alleen) in m’n auto zat te lachen. Jammer dat zowel “Taal is zeg maar echt mijn ding” als “En dan nog iets” er al helemaal doorgedraaid zijn.

Voor inspirerende events hoef je niet per se naar de grootsteden. Dat bewees Karavan in Roeselare voor het tweede jaar op rij. Een fijne selectie creatieve geesten verzamelden in het Zuidpand. De zaakvoerders van Café Verne (een prettig babbelcafé) serveerden er Belgische gins. Als “cavaseutje” pur sang hield ik het bij één glaasje (eerder een vaasje in mijn ogen) Filliers Dry Gin 28.

Het weekend werd afgesloten met een rondje Kookeet. Ik heb wat mindere ervaringen met een ander culinair festival (denk: ellenlange files om uiteindelijk niet veel meer dan een geroosterde venkel te pakken te krijgen). Vandaar: extra vroeg vertrokken zodat we vlak na de opening al met een gastronomisch bordje voor de neus stonden. De organisatoren van Kookeet hebben natuurlijk voldoende ervaring zodat alles feilloos bleef verlopen. Zelfs op het drukste moment. Het enige “jammere” is: met 30 deelnemende chefs kun je onmogelijk aan ieder standje gaan smikkelen. De ongeveer 10 gerechtjes die ik delend met m’n gezelschap proefde, gingen er allemaal vlotjes in. Eén speciale vermelding voor Zeno omdat de chef werkte met fregola Sarda, een soort Sardische pasta, en halloumi. M’n vader is afkomstig van Sardinië en zo’n “Sardegna meets Greece”-bordje lijkt me wel het proberen waard. Enfin, de homemade-versie…