Ik geef toe dat ik een beetje op zag tegen het thema van vandaag. Het enige thema van Wijvenweek waar ik moeite mee had. Tuurlijk heb ik wel meningen over het één en ander. Maar even vaak stel ik me de vraag of ik wel genoeg geïnformeerd ben om een gefundeerde mening te hebben. Ik ben nogal een genuanceerde mens; probeer me altijd in te leven in de situatie van een ander en niet voorbarig te oordelen of te veroordelen.
Ter illustratie: deze ochtend, toen het nieuws over de busramp pas bekend was, vond iemand het op Twitter al nodig om te poneren dat er vaak te snel gereden wordt in tunnels. Terwijl er op dat moment nog niets bekend was over de oorzaak (en nog steeds is er heel weinig geweten, tenzij dat snelheid wellicht niet aan de basis lag).
Begrijp me niet verkeerd: deze wereld heeft sterke meningen nodig. Je kunt het er mee eens zijn of niet, maar ze doen je wel nadenken over iets. Maar tegen mensen die zich al te gretig beroepen op het recht van vrije meningsuiting, heb ik vaak zin om te roepen dat het een broos recht waarvan je je niet zomaar in het wilde weg mag van bedienen. We leven in een tijd waarin informatie zomaar voor het grijpen ligt. En toch stel ik vast dat mensen op zoek gaan naar die info die hun mening bevestigen. Dat is in het beste geval jammer, maar in het slechtste geval gevaarlijk.
Misschien neem ik het onderwerp van vandaag wat te serieus op. Eigenlijk is m’n boodschap gewoon: meningen zijn goed en zelfs nodig, maar soms staan ze die andere activiteit die “luisteren” heet in de weg…
0 reacties op “Wijvenweek: Ik zit met een mening, maar eigenlijk ook niet…”