Gisteren uiteten geweest en er 90 euro lichter buiten gewandeld voor een aperitief, côte-à-l’os, fles huiswijn en koffie + thee achteraf. Dit alles om twee hongerige magen te vullen. Niet bepaald goedkoop dus, maar wel lekker. M’n complimenten aan de chef, die voor alle duidelijkheid niet dezelfde is als de zaakvoerder. Want die stond in de zaal en kwam ons, vrolijk grapjurkend, bedienen. En:
– Hij serveerde de wijn terwijl één van de aperitiefjes nog ruim half gevuld was.
– Hij liet de wijn niet voorproeven.
– Hij vroeg niet of we nog een dessert willen, maar beperkte zich tot een kort “nog een koffietje?” (Alhoewel ik zeker weet dat er desserts op z’n kaart staan).
– Hij vroeg zelf of we de rekening wensten, waarmee hij voor een primeur zorgde in m’n carrière als restaurantklant.
Wel meneer de zaakvoerder, je vrolijk grapjurkende “hoe krijg ik iedereen zo snel mogelijk m’n deur uit“-offensief heeft gewerkt bij ons. Zo goed zelfs dat je ons niet meer terugziet…
In de Red Pepper gaan eten? 😉
Nee Golb, maar misschien heeft de zaakvoerder net iets te veel naar Mijn Restaurant gekeken 🙂 En eigenlijk was het ook best komisch om te zien hoe hij z’n manoeuvres trachtte te verbergen in een waas van grapjes en leutigheid…